_I_ Trudny, bezgranicznie trudny jest wysiłek ukazania prawdziwego oblicza Rosji. Ileż kłamstw popełniono i iluż złudzeń dopuszczono się na tej drodze! Jedni postrzegają Rosję zamkniętą jak w klasztorze, inni w hordach Czyngis - chana, trzeci w Petersburgu ostatnich Romanowów. Należy jednak wystrzegać się tanich haseł i uproszczonych punktów widzenia. Rosja i to i tamto, i jeszcze o wiele więcej._/I_

Wielostronną działalność Mieczysława Haimana przedstawiono w tej pracy na tle jego życia osobistego. Mało znane do tej pory fakty z biografii historyka zostały wzbogacone o liczne nowe szczegóły (m.in. jego pochodzenie, dzieciństwo, wykształcenie, a w USA o adopcję dzieci, daty kilku przeprowadzek, itp.); liczne fakty skorygowane (np. nazwisko - na Haimann, pseudonim poetycki - na "Nie-Tersytes"; funkcje w redakcjach, itp.). Po analizie dotąd niezbadanych dokumentów obrazujących wędrówki Haimana za chlebem: od Nowego Jorku, przez Paterson, Boston, Buffalo, po Chicago i Orchard Lake, wynika jednoznacznie, że życie emigranta ze Lwowa nie było ani łatwe, ani dostatnie. Jednak - jako gorący polski patriota, który całe swoje życie traktował "jako służbę narodową"- Haiman osiągnął sukces zawodowy. Choć zaczynał w Nowym Jorku od ciężkiej pracy fizycznej, to udało mu się, dzięki swojej niezwykłej pracowitości i niezłomności charakteru, dojść - poprzez skromne funkcje w czterech redakcjach w Bostonie, Buffalo i Chicago - do stanowiska kustosza i pierwszego historyka Polonii amerykańskiej oraz uczynić dla Polonii i Polski tak wiele, że został uhonorowany najwyższymi odznaczeniami, cieszył się powszechnym szacunkiem, i to zarówno wśród rodaków na emigracji, jak w kraju, a także w środowisku Amerykanów. Za sukces ten i całkowite poświęcenie się historii Polonii amerykańskiej Mieczysław Haiman zapłacił jednak wysoką cenę. Jego dokonania na niwie literackiej, dziennikarskiej, czy historyczno-muzealnej nigdy nie przekładały się na poprawę sytuacji materialnej. Całe życie spędził z rodziną w biedzie, w wynajętych mieszkaniach, a kiedy ciężko zachorował, Polonia musiała ogłaszać apele o datki na ratowanie zdrowia historyka. Zmarł w wieku 61 lat, głównie z przepracowania. Nie ułożyło mu się też życie osobiste. Nie miał własnych dzieci, żona Kazimiera z domu Nigbor była chorowita, choć przeżyła go o 28 lat (zmarła osamotniona w przytułku).

Wielostronną działalność Mieczysława Haimana przedstawiono w tej pracy na tle jego życia osobistego. Mało znane do tej pory fakty z biografii historyka zostały wzbogacone o liczne nowe szczegóły (m.in. jego pochodzenie, dzieciństwo, wykształcenie, a w USA o adopcję dzieci, daty kilku przeprowadzek, itp.); liczne fakty skorygowane (np. nazwisko - na Haimann, pseudonim poetycki - na "Nie-Tersytes"; funkcje w redakcjach, itp.). Po analizie dotąd niezbadanych dokumentów obrazujących wędrówki Haimana za chlebem: od Nowego Jorku, przez Paterson, Boston, Buffalo, po Chicago i Orchard Lake, wynika jednoznacznie, że życie emigranta ze Lwowa nie było ani łatwe, ani dostatnie. Jednak - jako gorący polski patriota, który całe swoje życie traktował "jako służbę narodową"- Haiman osiągnął sukces zawodowy. Choć zaczynał w Nowym Jorku od ciężkiej pracy fizycznej, to udało mu się, dzięki swojej niezwykłej pracowitości i niezłomności charakteru, dojść - poprzez skromne funkcje w czterech redakcjach w Bostonie, Buffalo i Chicago - do stanowiska kustosza i pierwszego historyka Polonii amerykańskiej oraz uczynić dla Polonii i Polski tak wiele, że został uhonorowany najwyższymi odznaczeniami, cieszył się powszechnym szacunkiem, i to zarówno wśród rodaków na emigracji, jak w kraju, a także w środowisku Amerykanów. Za sukces ten i całkowite poświęcenie się historii Polonii amerykańskiej Mieczysław Haiman zapłacił jednak wysoką cenę. Jego dokonania na niwie literackiej, dziennikarskiej, czy historyczno-muzealnej nigdy nie przekładały się na poprawę sytuacji materialnej. Całe życie spędził z rodziną w biedzie, w wynajętych mieszkaniach, a kiedy ciężko zachorował, Polonia musiała ogłaszać apele o datki na ratowanie zdrowia historyka. Zmarł w wieku 61 lat, głównie z przepracowania. Nie ułożyło mu się też życie osobiste. Nie miał własnych dzieci, żona Kazimiera z domu Nigbor była chorowita, choć przeżyła go o 28 lat (zmarła osamotniona w przytułku).

Książka przybliża życie i twórczość Władysława Poboga-Malinowskiego, autora licznych publikacji z zakresu historii Polski. W niniejszej pracy, w sześciu rozdziałach omówiono kolejne etapy życia tego historyka. Pierwszy rozdział poświęcony jest dzieciństwu, młodości i służbie wojskowej Malinowskiego. Drugi opisuje jego pracę w Wojskowym Biurze Historycznym i Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz przedwojenną działalność publicystyczną. Rozdział trzeci opowiada o losach Malinowskiego w czasie II wojny światowej, a następny o jego emigracji do Paryża i spędzonych już we Francji pierwszych latach po wojnie. W piątym rozdziale ukazano Malinowskiego w okresie pracy nad jego najważniejszym dziełem "Najnowszą Historią Polityczną Polski". Ostatni rozdział przedstawia konflikty w emigracyjnym środowisku piłsudczykowskim, okoliczności śmierci Władysława Poboga-Malinowskiego oraz pośmiertne publikacje i wspomnienia o nim.